Przepis na niezapomniane przeżycia żeglarsko - artystyczne: wystarczy zaprosić Banana Boat na scenę i ..... i już.

Charakterystyczne koszulki - sześć kawałków banana - pojawiają się wszędzie tam gdzie znajdą się ludzie, którzy chcą się dobrze bawić przy muzyce płynącej wyłącznie z sześciu męskich gardeł oraz obejrzeć jedyny w swoim rodzaju, niezwykły, uśmiechnięty - bananowo-szantowy show. Na Festiwalach Kopyść obecni od 2001 r, gdy zdobyli Grand Prix i zawładnęli sercami białostockiej publiczności – z tego co wiemy z wzajemnością.

Po wielu latach, po kolejnych terminach nagrania płyty, przekładanych niestety, po motywujących prezentach, żartobliwych nagrodach, po trudach i znojach studyjnej pracy wreszcie ujrzała światło dzienne nowa płyta Banana Boat. Nie jest to co prawda wydawnictwo pełne, a tylko mini album, ale dla spragnionych nowych nagrań zespołu to i tak bardzo dobra wiadomość. Bananowa EP-ka zatytułowana jest „Aquareal”, a znalazło się na niej sześć, w pełni autorskich piosenek. Teksty Pawła Jędrzejko, muzyka i aranżacje Tomka Czarnego.

“Siurawa” to człowiek-instytucja, jeden z animatorów polskiego ruchu szantowego, w czasach, kiedy ten jeszcze raczkował. Jedna z postaci kultowych i współtwórca legendarnego zespołu Stare Dzwony. To ciągle poszukujący pasjonat - marynista, radiowiec, dziennikarz, tłumacz i gawędziarz. Od 1996 do 2008r. nagrywał cotygodniowe audycje radiowe "Razem bracia, do lin!" adresowane do miłośników morza i współtworzył programy telewizyjne o tematyce morskiej. Napisał "lekturę obowiązkową" polskich miłośników muzyki mórz - antologię "Szanty i Szantymeni" zwaną powszechnie w polskim środowisku szantowym Biblią Szurawskiego oraz "Razem bracia, do lin!" i "Stan Hugill - Ostatni Shantymen".

Od siebie możemy dodać, że Marek to niepoprawny, ale skuteczny optymista i za każdym razem cieszymy się kiedy możemy go u siebie gościć. Z tych wszystkich względów nie może zabraknąć jego na Festiwalu w Białymstoku, bo Kopyść kocha „Siurawę”, a „Siurawa” - Kopyść:

"...dla mnie "Kopyść" jest nie tylko oryginalną, ale chyba jedyną imprezą szantową w Polsce, która ma "serce". Takie "serce". I to serce przyciąga i dobrych wykonawców, i wierną od lat publiczność, która wie, że przyjaźń rodzi przyjaźń, zapał jest zaraźliwy, i że prawem ludzkiego serca jest serce odwzajemniać. Dlatego od lat na "Kopyść" przyjeżdżam i cierpię, kiedy są lata kiedy przyjechać nie mogę." (Marek Szurawski, Kopyść 2002)

W 2015 roku na 35-lecie zespołu „Stare Dzwony” został wydany pierwszy w Polsce DVD live z koncertu szantowego. Pomysłodawcą, wydawcą i producentem nagrania „Stare Dzwony ciągle grają” był Komandor Akademickiego Yacht Clubu z roku 1979 inicjator pierwszej Kopyści.

Utalentowana wokalistka, kompozytorka i autorka tekstów. W połowie lat 80 wylansowała przebój „Sen na pogodne dni”, z którym wystąpiła na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 1987 roku. W tym samym roku nagrała także piosenkę oraz teledysk „Ameryka”. W swoim solowym dorobku fonograficznym ma singel, zawierający piosenki „Sen na pogodne dni” i „Z aniołem stróżem”.

Swoją przygodę z żeglarską estradą zaczynała od autorskich piosenek wykonywanych przy akompaniamencie gitary. W latach 90 współtworzyła zespół Krewni i Znajomi Królika, w którym śpiewała oraz grała na flażoletach, z którym nagrała dwie kasety ("Krewni i Znajomi Królika", "Live in Holland") i płytę ("Tańczony"). Można ją było usłyszeć również w gościnnych nagraniach takich wykonawców, jak Zejman i Garkumpel, The Bumpers, Mechanicy Shanty.

W 2007 roku jej piosenka „Sen na pogodne dni” trafiła na składankę Klub80.pl, zawierającą polskie przeboje lat osiemdziesiątych, a w roku 2014 trafiła na 1. miejsce listy Przebojów Przyjaciół Radiowej Jedynki.

Obecnie gra i śpiewa w zespołach Smugglers i Szela, inaugurowała też nowy, własny projekt. Na Kopyści’2016 z zespołem „ ? „.

Cztery Refy są jedną z najbardziej rozpoznawalnych grup folku morskiego na polskiej scenie i za granicą. Przez 30 lat działalności propagują tradycyjne folkowe muzykowanie i śpiewanie - od pieśni wielorybniczych, kubryku przez irlandzkie i angielskie melodie ludowe po szanty - dawne marynarskie pieśni pracy wykonywane na pokładach wielkich żaglowców.

Zdecydowaną większość tekstów stanowią własne teksty i tłumaczenia oryginalnych pieśni morskich, zaliczane obecnie do klasyki gatunku. Grupa wykorzystuje wyłącznie instrumenty akustyczne, typowe dla tego rodzaju muzyki min.: anglo-koncertina, bodhran, drumla, flażolety, gitara, mandolina, skrzypce. Szanty i stylizacje szantowe, które stanowią część bogatego repertuaru, śpiewane są na ogół a cappella. Są mentorem dla wielu młodych grup, wydają płyty, organizują własny festiwal „Łódzkie Spotkania z Piosenką Żeglarską KUBRYK”.

Przez 30 lat działalności grupy współpracowało z nią kilkanaście osób. Nadal jednak trzon zespołu stanowią weterani piosenki żeglarskiej, tworzący w latach 1974-1980 zespół Refpatent (zdobywcy Grand Prix Kopyści’1980), który jako pierwszy w Polsce lansował stare pieśni morskie z własnymi tekstami lub tłumaczeniami.

Zespół powstał w 2003 r. Od tamtej pory wiele razy pokazywał się w tawernach, pubach i na festiwalach w całej Polsce i za granicą, zagrał ponad 200 koncertów. Repertuar zespołu stanowią pieśni i ballady morskie, stylizacje szantowe, celtycka i amerykańska muzyka ludowa oraz utwory autorskie.

Twórczość zespołu niezmiernie trafnie opisał Mariusz Bartosik: Jako sprawni muzycy mogliby zagrać wszystko, ale oni grają tylko to, co chwyta ich za serce, i co nie mieści się w kanonie ich macierzystej grupy (Cztery Refy). Stąd utwory o tęsknocie, oczekiwaniu, emocjach z morzem związanych i o bliskich, którzy czekają „na tych co na morzu”.

W 2008 roku wydali płytę „Sen” – jeden z najlepszych folkowych albumów na scenie szantowej.

Zespół powstał jesienią 2008 roku w wyniku rozpadu Gdańskiej Formacji Szantowej. Nazwa co prawda pozostała przy Jacku Jakubowskim i Krzysztofie Jurkiewiczu, ale wraz z planowanym uzupełnieniem składu i przewidywaną zmianą brzmienia, postanowili zmienić też nazwę, nie odcinając się jednak zupełnie od ośmiu lat historii GFS.

Na krakowskich Shanties 2010 piosenka Formacji „Na strandzie Helu” zdobyła nagrodę Prezydenta Miasta Krakowa dla najlepszej współczesnej piosenki żeglarskiej. W repertuarze Formacji dominują autorskie utwory Jacka Jakubowskiego (często z tekstami Zbigniewa Gacha) i Krzysztofa Jurkiewicza, jednak od pewnego czasu zespół opracowuje na nowo, niesłusznie chyba odłożone do lamusa, piosenki z szeroko pojętego nurtu szantowego.

On: wokalista, wirtuoz gitary i pełen refleksji autor tekstów piosenek, związany z nurtem piosenki żeglarskiej. Przez pewien okres współtworzył z Jurkiem Porębskim zespół Bluska (nagrali razem album "Dziękuję Ci Oceanie" z utworami J. Porębskiego). Potem odwiedzał nas jako solista, a także z zespołem „Stare Dzwony”. Spod jego skrzydeł wyszło też wielu młodych zdolnych wykonawców piosenek żeglarskich. m.in. właśnie Dominika Żukowska, z którą obecnie występuje w duecie.

Ona: obdarzona pięknym głosem i z niezwykłą wrażliwością interpretująca wykonywane utwory.

Razem na swój niepowtarzalny sposób łączą klimaty morskie wraz z najpiękniejszymi balladami Bułata Okudżawy, Włodzimierza Wysockiego i Żanny Biczewskiej. To naprawdę niezwykłe połączenie motywów marynistycznych z balladą rosyjską: od nostalgicznego utworu żeglarskiego „Byle dalej” aż po „A przecież mi żal” Okudżawy. Prawdziwe perełki poezji śpiewanej. W swoim repertuarze duet nie stroni też od przewrotnie humorystycznych utworów takich jak "Struna za struną" czy "Horror Shanty" (Magda, Magda).

Na Shanties 2016 Andrzej Korycki otrzymał nagrodę publiczności.

Zespół został założony przez liczną grupę uczestników Warsztatów Marynistycznych zorganizowanych przez CWM w Gdyni zimą 1985 r. Początkowo nie myśleli oni o zespole, a o wspólnych warsztatowych nagraniach, aby po śpiewaniu został jakiś ślad. Podobno na jednej z kolejnych sesji nagraniowych realizator zapytał: "Kto wy właściwie jesteście, co to za zespół ?", padła odpowiedź: "... że to nie zespół, tylko, że z warsztatów, i w ogóle ...", aż ktoś dla żartu rzucił, że skoro z warsztatów to MECHANICY, następny dorzucił, że SHANTY i tak już zostało do dziś.

Z "Mechanikami Shanty" możemy przypomnieć sobie takie przeboje jak: Dziki włóczęga, Żegluj, Maui, Green Horn, Irlandzki wędrowiec, Denis Land, Hiszpanka z Callao, Herzogin Cecille, Polka, Eliza Lee, Sześć błota stóp... Możecie usłyszeć też przeboje tworzące nowy program m.in.: Słodka Jane, Bitwa, Hej! Ciągnij Lilly, Niziny Virginii Lowlands, Digi digi, Na dno ...

W ubiegłym roku na Kopyści świętowaliśmy Jubileusz 30-lecia zespołu. W koncercie jubileuszowym w niepowtarzalnym występie towarzyszyli im na scenie dawni członkowie zespołu oraz przyjaciele z innych kapel – mogliśmy wysłuchać i obejrzeć wykonania piosenek żeglarskich przez niejednokrotnie pojawiający się na scenie 40-osobowy skład muzyków.

Zespół Ryczące Dwudziestki powstał w 1983 roku. Do powstania grupy przyczynił się zapał i optymizm grupy przyjaciół z Drużyny Wodnej bytomskiego Hufca ZHP, którzy zamiłowanie do żeglarstwa i przygody, oraz tęsknotę za wolnością, jakże dosłownie wtedy rozumianą, postanowili zawrzeć w śpiewanych przez siebie piosenkach.

Od samego początku scenicznej przygody, los był dla nich łaskawy. Słysząc pełne radości piosenki żeglarskie, oraz potężnie brzmiące harmonią szanty – morskie pieśni pracy, obdarował ich licznymi nagrodami na festiwalach piosenki żeglarskiej. Swą passę rozpoczęli od festiwalu „TRATWA” ’83 w Katowicach, gdzie między innymi za piosenkę „Hiszpańskie Dziewczyny”, która do dnia dzisiejszego im towarzyszy, otrzymali III nagrodę. Później było już tylko lepiej. Szczególne znaczenie dla zespołu mają dwie nagrody – dwukrotne Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu „SHANTIES” w Krakowie w latach 1984 i 1999.

Niejednokrotnie mogliśmy ich wysłuchać na Festiwalu Kopyść. W ubiegłym roku także mieli nas uraczyć swym koncertem. Ale wydarzenie z końca lutego pokrzyżowało te plany …

„To były ostatnie minuty festiwalu piosenki żeglarskiej Shanties 2015. Śpiewali „Moje morze”. A cappella, mocnymi, męskimi głosami. Andrzej Grzela, jak zawsze na scenie, dawał z siebie wszystko. Lekarz, pracujący po kilkanaście godzin dziennie w różnych miejscach, z zamiłowania żeglarz, wysportowany, silny mężczyzna, gwiazda muzyki szanty. Wykonywał swoją solową partię. Naprężał struny głosowe, mięśnie i żyły. Nagle przerwał. Osunął się na krzesło. Nie było z nim kontaktu. Był to rozległy wylew krwi do mózgu. Szybka interwencja lekarzy sprawiła, że żyje.”

Potrzebne jest wsparcie na jego leczenie. Ryczące Dwudziestki kwestują na kosztowne leczenie kolegi i wracają na scenę. Wojciech Dudziński podkreśla: – Wiemy, że Andrzej by tego chciał. Wierzymy, że wkrótce do nas dołączy na scenie.

Komitet Społeczny "Pomoc dla Qni" wciąż działa!

Wiemy, że wiecie, ale warto przypomnieć, że Wasz 1% z podatku dochodowego za 2015r. może pomóc Andrzejowi "Qni" Grzela.

JAK PRZEKAZAĆ 1% PODATKU?

1. Wypełniając zeznanie PIT, podatnik musi obliczyć podatek należny wobec Urzędu Skarbowego.
2. W rubryce WNIOSEK O PRZEKAZANIE 1% PODATKU NALEŻNEGO NA RZECZ ORGANIZACJI POŻYTKU PUBLICZNEGO (OPP)
• Wpisać numer KRS: 0000270809
• Obliczyć kwotę 1%
3. W rubryce INFORMACJE UZUPEŁNIAJĄCE (bardzo ważne!)
• Wpisać nazwisko oraz numer członkowski nadany przez Fundację - Grzela, 4394

Bard polskiej sceny szantowej, nasz przyjaciel i żeglarz, który zaprzedał duszę muzyce żeglarskiej. Jego pierwszy raz na Kopyści to rok 1995 – usłyszeliśmy wtedy „GooRoo” jako solistę. Przez następne lata występował na zmianę z zespołem Smuglers (1996 i 1998) i zespołem Packet (1997), by od 1999 roku powrócić do występów solowych. Jego wizytówką jest mocny niski głos o pięknej barwie, unikalna interpretacja piosenek i doskonały kontakt z publicznością, co doskonale widać i słychać przy porywających serca dźwiękach North West Passage.

Grzegorz jest laureatem ogromnej ilości nagród, w ostatnich latach otrzymał mi.in Nagrodę Prezesa Polskiego Związku Żeglarskiego (Shanties 2006) oraz Nagrody im. Tomka Opoki za najlepszy tekst piosenek premierowych: "Żeglareczki" (Shanties 2002) i „Moje Mazury” (Shanties 2008).

Na Kopyści’2016 z akompaniamentem Łukasza Zięby.

„Nasz regionalny kapitan eksportowy” – z zawodu żeglarz, Jachtowy Kapitan Żeglugi Wielkiej, Białostoczanin i „Kopyściowiec” z krwi i kości. Jak nikt inny potrafi w przyjemny sposób wprowadzić słuchaczy w atmosferę kubryku, przeplatając utwory muzyczne z inspirującymi anegdotami zaczerpniętymi z bogatego doświadczenia żeglarskiego. Wychował tysiące żeglarzy i tysiące zaraził miłością do piosenki żeglarskiej. W 1979 roku założył zespół z przyjaciółmi z 9 Białostockiej Drużyny Harcerzy „Błękitna Dziewiątka" i zdobył Nagrodę Komandora AYC – główną nagrodę Kopyści. Od tamtej pory wciąż nam towarzyszy jako wykonawca, juror i przyjaciel.

Utwory w jego wykonaniu mają niezwykłą siłę - przenoszą nas na pokład żaglowców, na których kapitanował: czy to do kabiny zwanej „klasą” na Pogorii, czy mesy na pokładzie „Zawiszy Czarnego”. Na morzu kapitan, w portach i na lądzie dodatkowo muzyk i bard piosenek żeglarskich śpiewanych do białego rana. Dźwięki gitary, harmonijki ustnej i wspólne wykonanie bluesowej „Tawerny pod Dorodną Flądrą”, czy balladowego „Regulusa” to niezapomniane przeżycia po godzinach spędzonych na morzu.

Na Festiwalach KOPYŚĆ świętowaliśmy jubileusze jego debiutu estradowego: w 1999 r 20-lecie, w 2004 r 25-lecie, w 2009 30-lecie i na Kopyści’2014 w estradowej „Tawernie pod Flądrą” 35-lecie.

Na tegorocznej Kopyści na scenie potowarzyszą mu Jacek Ronkiewicz i Aleksander Rzepliński.

Początki datują się na późne lata osiemdziesiąte. Wtedy to kilku znajomych z żeglarskiej drużyny harcerskiej Błękitna Dziewiątka, pod wodzą Alberta Żukowskiego, założyło zespół Odbijacze, specjalizujący się w wykonywaniu szant i pieśni morskich a capella. Zespół wystąpił na kilku festiwalach żeglarskich, między innymi na jednej z pierwszych Kopyści w Białymstoku. W 1989 roku wykrystalizował się skład, w którym Odbijacze z powodzeniem koncertowali. Z czasem w zespole pojawiły się pierwsze instrumenty. W 1991 roku zespół zmienił nazwę na bardziej międzynarodowo brzmiące The Bumpers, do zespołu dołączyli obecnie grający, a śpiew a capella został powoli wyparty przez muzykę o silnych korzeniach irlandzkich. W tymże właśnie roku po raz pierwszy wystąpili w studenckim klubie Co Nie Co. Inspiracje muzyką żeglarską jedna pozostały i pobrzmiewają w ich utworach do dziś i nierzadko można je usłyszeć przy mazurskich ogniskach.

Początkowo The Bumpers wykonywali covery zespołów The Pogues i The Waterboys, z czasem do repertuaru włączali tradycyjne ludowe piosenki irlandzkie, ukraińskie i polskie we własnych rockowych aranżacjach.

The Bumpers występowali na wszystkich liczących się festiwalach piosenki żeglarskiej i folkowej, wielokrotnie zdobywając na nich nagrody - m in. trzykrotnie Grand Prix Kopyści ( 1987, 1990,1992) , nagroda publiczności Bazuna i Shanties w Krakowie. Od początku uczestniczyli w koncertach WOŚP, zagrali też na Woodstocku w Kostrzyniu n/Odrą.

W 1997 roku zagrali w festiwalach muzyki folkowej w Vancouver i Mission w Kanadzie oraz festiwalu ludowym w Neustadt w Niemczech. The Bumpers zagrali wspólne koncerty z The Dubliners, The Fairport Convention, The Ukrainians, Geraldine McGowan i wieloma gwiazdami muzyki polskiej.

Dorobek fonograficzny to kasety „ Jedziem do Irlandii”, oraz „… a żywo!”, płyty „Wiecznie Zielone”, „ Live” i „ Po polsku”. Wieloletnia współpraca z Radiem Białystok zaowocowała licznymi występami podczas letnich koncertów na Mazurach oraz kilkoma występami live w Studiu Radia Białystok.

Wydana w 2014 r. płyta „ Po polsku” to zbiór kilkunastu tradycyjnych piosenek polskich, wyszukanych przez lata i z powodzeniem wykonywanych na koncertach. Na płycie gościnnie wystąpiło kilku znanych muzyków - m.in. Beata Bartelik, Józef Kaniecki czy Andrzej Makal.

Koncerty The Bumpers można podsumować jednym słowem: energia!!!. Zawsze przyciągały tłumy ludzi i za każdym razem kończyły się zbiorowymi śpiewami, tańcami na stołach, a niekiedy wspólnie na scenie. „Ameryka”, „Rosja”, „Ślady Twoich stóp” to utwory ukochane przez publiczność najbardziej.